Ogen zijn al in gesprek
Ik streel je rimpels tot ontspanning ,vlak scherpe plooien af
Lijn het karakteristieke zachter, geef ruimte aan je lach
De stilte is verbroken, je ogen zijn al in gesprek
De stem bezingt met warm geluid, de eigen plek
Jouw geluk komt onderhuids tot leven, groeit weer naar buiten uit
****
Dementie
Ik moet naar huis
maar de deuren zijn gesloten.
Ik heb geen sleutel,
moet ik er harder tegen aan stoten?
Ik moet naar huis
maar ze zeggen dat ik hier woon.
Kom maar, u bent wat in de war.
Ik vraag: ‘Waar is mijn zoon?”
Ik moet naar huis,
de lichten gaan al aan.
Kom maar, wij brengen u naar bed.
Ik kijk haar niet begrijpend aan.
Maar ik moet naar huis
en de deuren blijven dicht!
De zuster trekt mij tegen zich aan.
En ik? Ik kijk hoopvol naar haar gezicht.
U hoeft niet naar huis,
daar is alles al geregeld, ze weten ervan.
U slaapt vannacht bij ons.
Ik geloof haar omdat ik niet anders kan.
Maar morgen? moet ik naar huis.
Deze website is met Jimdo gemaakt. Registreer je nu gratis op https://nl.jimdo.com